Żukowo

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 14, pod red. B. Chlebowskiego, Warszawa 1895, s. 848.

Żukowo1.) wś i dobra, pow. mohylewski, gm. Połykowicze (o 5 w.). Wś ma zapasowy spichlerz gminny; dobra, dziedzictwo Kaszo-Zgierskich. 538 dzies. (28 roli, 12 łąk, 344 la­su). 2) Ż., sioło i dobra nad rzką Łyzą, pr. dopł. Soży, pow. mścisławski, gm. Lubawicze. Wś ma 12 dm., 80 mk., cerkiew paraf, drewnia­ną; dobra, od 1872 r. własność Kadjanów, 520 dzies. (66 roli, 101 łąk, 274 lasu). Za czasów Rzpltej stanowiło sstwo niegrodowe żukowskie, położone w wwdztwie mścisławskiem. Podług metryk litewskich powstało w drugiej połowie XVII w., i w różnych czasach obejmowało dobra Ż. i wsi: Łyzy, Łaryanów, Drożdzielice i Babilicze. Posiadali je kolejno: Kamińska, Siesiccy. Lindofowie, Ogińscy; wreszcie z mocy przywi­leju Stanisława Augusta z d. 10 marca 1772 r. po śmierci Alojzego Ogińskiego otrzymali to sstwo Andrzej i Paulina z Szembeków Ogińscy, referendarstwo w. ks. lit., którzy opłacali kwarty złp. 1049 gr. 19, a hyberny złp. 510. Od 1772 r. wraz z całem wwdztwem przeszło pod panowa­nie Rossyi. 3.) Z., dobra, pow. orszański, od 1849 r. własność Prusów Żukowskich, mają wraz z Korolewem i Zeninem 2423 dzies. (103 roli, 109 łąk, 280 lasu). 4.) Ż., uroczysko, pow. piński, pod wsią Wieleśnica, dziś gm. Porzecze, wzmiankowane w dokum. .XVI w. (ob. Piscew. kn., str. 286, 289). 5.) Ż., Żukowoje, uroczysko, w dawnym pow. pińskim, w okolicy wsi Kurzeliczyn, na Zarzeczu (ob. Piscew. kn., str. .241). 6.) Z., pow. wilejski, ob. Żuki. 7.) Z., uroczysko dóbr Woroń, pow. lepelski, wraz z Ausiacinem ma 12 włók i 12 mr. 8.) Z., folw., pow. połocki, własność Zienkiewiczów, ma 178 dzies. 9.) Z., osada, pow. wieliski, wła­sność kupca Kisielewa, ma 15 dzies. 10.) Z., fołw., pow. wieliski, własność Pelagii Chrulewicz, ma z Barsukami 72 dzies.

J. Krz.—A. Jel.