Zimna Woda

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 14, pod red. B. Chlebowskiego, Warszawa 1895, s. 615-616.

Zimnawoda1.) osada w Dawidowie, pow. lwowski. 2.) Z., grupa domów w Podusilnej, pow. przemyślański. 3.) Z., wś, pow. lwow­ski, 9 kim. na płd.-zach. od sądu pow. we Lwo­wie, 7 kim. na płn.-wsch. od urzędu poczt, w Bartatowie. Na płn. leży Rudno, na wsch. Białohorszcze, na płd.-wsch. i płd. Zimnawódka, na zach. Obroszyn i Sueha Wola (obie w pow. gródeckim). Środkiem wsi płynie pot. Zimna­woda od płd. ku płn., i wpada za obrębem wsi do Domażyru, dopł. Wereszycy. W dolinie po­toku leżą zabudowania. Zach. część obszaru lesista. Wzdłuż granicy płn. idzie kolej Karola Ludwika, mająca tu swoje stacyę. Część płd. przebiega gościniec lwowsko-gródecki. Własa. więk. ma roli or. 207, łąk i ogr. 26, pastw. 13, lasu 931; wł. ma. roli or. 656, łąk i ogr. 119, past. 90 mr. W r. 1890 było 107 dm., 729 mk. w gia., 4 dm., 35 mk. na obsz. dwor. (557 obrz. rz.-kat., 69 gr.-kat., 55 izr., 83 inn. wyzn.; 644 Pol., 30 Rus., 90 Niem.). Par. rz.-katol. w miejscu, dek. gródecki, archidyec. lwowska. Parafię założył w r. 1453 Jan Gołąbek, sędzia ziemi lwowskiej. Kościół murowany, konse­krowany w r. 1625 p. w. św. Katarzyny. Do par. należą: Biatohorszcz.e, Kaltwasser, Rudno, Signiówka, Skniłów, Suchowola, Zimnawódka. Na cmentarzu stoi kaplica murowana, w której się niekiedy msza św. odprawia. Par. gr.-kat. w Rudnie. We wsi jest szkoła 2-klas. i kasa poź. gm. z kapit. 850 złr. Aktem wydanym w Zimnej wodzie da. 16 list. 1461 sprzedaje Jaa Gołąbek, dziedzic Z. sołtystwo w Z. Stani­sławowi z Kraśnika za 30 grz. (A. G. Z., t. IV, str. 174). We Lwowie da. 11 września 1462 oznaczają Andrzej Odrowąż ze Sprowy, wojew. i ststa ruski, i Jerzy Strumiłło z Dymoszyna, podkomorzy lwowski, granice wsi Zimnowody, należącej do Jana Gołąbka (1. c, t. VI, str. 71). W Sieradzu dn. 26 stycznia 1531 poświadcza Krzysztof z Szydłowca, kasztelan i starosta krakowski, oraz w. kaacl. kor., że Albert Trzebieński kupił posiadłości w Zimnejwodzie od krewnych Zygmunta Bartoszowskiego (Arch. kraj. we Lwowie, C, 1.14, str. 133). W Kra­kowie dnia 28 sierp. 1531 pozwala Zygmunt I Stanisławowi Hynkowi wziąć w posiadanie czwartą część młyna w Z. od Pawła Tarły (1. c, C, t. 14, str. 149). W r. 1595 toczy się spór o granicę między Dymitrem Solikowskim arcyb. lwowskim, posiadaczem wsi Rzęsny, a Jakóbem Sępem Szarzyńskim, podstolim lwowskim, wła­ścicielem Zimnowody i Rudnego (1. c, C. t. 349, str. 1606). Dok. wydanym w Lublinie dn. 12 lipca 1608 potwierdza Stanisław ze Żmigrodu Stadnicki, kasztelan przemyski, zeznaną w grodzie lwowskim r. 1607 darowiznę

[s. 616]

wsi Laszki, Zimnowoda i Budno na rzecz lwow­skiego kolegium jezuitów (1. c, T., t. 44, str. 572). Dok. wydanym w Krakowie dnia 16 sier­pnia 1644 r. daje Władysław IV przywilej kościołowi w Z. (1. c., C t. 395, str. 1291). W r. 1774 przyłączono do administracyi rządowej, dobra pojezuickie: Zimnowodę i Rudno (Czemeryński, dobra koronne, str. 157).

Lu. Dz.