Żabokruki

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 14, Warszawa 1895, s. 719.

Żabokruki 1.) wś, pow. bóbrecki, 13 klm. na płd.-wsch. od sądu pow. w Bóbrce, 6 klm. na płn.-zach. od urz. poczt, w Strzeliskach No­wych. Na płn.-zach. leżą Sarniki, na płn.-wsch. Lubeszka Wołochowa, na płd.-wsch. Trybuchowce, na płd. Repechów, na zach. Pietnicza ny. Wzdłuż granicy płn.-wsch. płynie pot. Lu­beszka. Zabudowania wiejskie leżą na płd. Własn. wiek. ma roli or. 296, łąk i ogr. 66, pastw. 21, lasu 528 mr.; wł. mn. roli or. 577, łąk i ogr. 59, past. 39, lasu 95 mr. W r. 1890 było 80 dm., 469 mk. w gm., 11 dm., 64 mk. na obsz. dwor. (51 rz.-kat., 433 gr.-kat., 49 iżr.; 433 Rus., 130 Pol.). Par. rz.-kat. w Chodorowie, gr.-kat. w Bakowcach. We. wsi jest cerkiew, szkoła 1 klas. i kasa pożycz, gm. z kapit. 566 złr. Dokumentem wydanym we Lwowie dnia 9 wrześ. 1374 r. zapisuje Włady­sław ks. Opolski Bieńkowi z Kuchar wieś Żabokruki pod warunkiem, że osiędzie z rodziną swoją na Rusi (A. G. Z., t. VII, str. 16).