Uniatycze

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 12, Warszawa 1892, s. 800-801.

Uniatycze, wś, pow. drohobycki, 8 klm. na płn.-zach. od Drohobycza (sąd pow., st. kol., urząd pocztowy i telegraficzny). Na płn. le­-

[s.801]

ży Niedźwiedza, na wschód Lisznia, na płd. Dereżyce, Popiele i Jasienica Solna, na zach. Nahujowice. Wś leży w dorzeczu Dniestru za pośrednictwem Baru, dopł. Tyśmienicy. Przyjmuje on w obrębie wsi od lew. brzegu pot. Hryszne al. Hreszny. Zabudowania wsi leżą głównie w dolinie pot. Hryszne. Połudn. część obszaru lesista (364 mt.). Własn. więk. ma roli or. 368, łąk i ogr. 164, past. 71, lasu 1120 mr.; wł. mn. roli or. 435, łąk i ogr. 201, past. 356, lasu 18 mr. W r. 1880 było 149 dm., 767 mk. w gm., 8 dm., 117 mk. na obsz. dwors. (804 gr.-kat., 30 rz.-kat., 39 izr., 11 in. wyzn.; 806 Ruskich, 60 Polaków, 13 Niemców). Par. rz.-ka . w Drohobyczu, gr.- kat. w miejscu (dek. drohobycki). We wsi jest cerkiew i szkoła etat. 1-klas. Niegdyś był tu klasztor bazyliański. W r. 1531 po­twierdza Zygmunt I wyrok komisarzy kró­lewskich, rozgraniczających dobra starostw drohobyckiego i samborskiego od wsi Uniatycz, będącej w posiadaniu Andrzeja, Dymi­tra i Steczka Uniatyckich. Lu. Dz.