Stebnik

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 11, Warszawa 1890, s. 313.

Stebnik 3.) S., wś, pow. drohobycki, 8 klm. na płd.-wschód od sądu pow. i st. kol. w Drohobyczu, tuż na wschód od urz. poczt, i tel. w Truskawcu. Na płn.-wschód leżą Bolechowce (przyst. ko­lei), na płn.-zach. Kołpiee, na zach. Truskawiec, na płd.-zach. Staniła, na płd. Dobrohostów, na płd.-wschód Uliczno. Przez zach. część wsi przepływa pot. Słonica, praw. do­pływ Tyśmienicy. We wschód, lesistej stro­nie obszaru powstają dwa prawe dopływy Słonicy: Woronka w lesie Lipa, i Worona w lesie Baranica i Pohar, a oba płyną na płn. do Bolechowiec. Zabudowania wiejskie leżą na płn.-zach., głównie w dolinie Słonicy. Najwyższe wznieś, wynosi 388 mt. (Łysa w lesie Baranica). Własn. więk. (rządowa) ma roli or. 14, łąk i ogr. 17, past. 18, lasu 2179 mr.; wł. mn. roli or. 930, łąk i ogr. 712, past. 106 mr. W r. 1880 było 372 dm., 1544 mk. w gminie; 2 dm., 4 mk. na obsz. dwor. (1177 gr.-kat., 191 rz.-kat. 108 izrael., 74 in. wy­znań; 1340 Rusinów, 136 Polaków, 70 Niem­ców). Par. rz.-kat. w Drohobyczu, gr.-kat. w miejscu, dek. drohobycki. Do par. należą: Kołpiec i Staniła. We wsi jest cerkiew p. w. Narodź. N. M. P., szkoła etat. 1-klas. i kasa pożycz, gm. z kapit. 3252 zł. Jest tu także siedziba zarządu salinarnego. Żupa istniała tu już w XVI w. Przeciętna ilość solanki rocznie spotrzebowanej wynosi 760,000 stóp kub., produkcya soli kuchennej 120,000, a soli dla bydła 10,000 cent. wiedeń, O salinie tutejszej czyt. Jahrb. der geol. Reichsanst., t. 26, str. 176. O pokładach soli kamiennej pod Ś. czyt. Bibl. Warsz., 1844, t. IV, str. 205. Czyt. także „Polyhalit v. Stebnik” v. Windakiewicz, Oesterr. Zeitschr. f. Bergu. Huettenwesen, 1875, str. 29 i „Ozokerit“ w Jahrb. der geol. Reiohsanst., t. VI, str. 652. W zbiorze rycin Pawlikowskiego we Lwowie znajduje się akwarela przedstawiająca żupę stebnicką (Nr. 4885). W r. 1440 pozwala Władysław Warneńczyk Włodkowi ze Swiemicz przenieść wś S. (zwaną w dokum. Izdebnikiem) na prawo niemieckie i daje mu w tej wsi sołtystwo z odpowiedniemi dochodami (Liske, A. Gr. Z., t. V, str. 101). O Stebniku zob. Rkp. Ossol. Nr. 1892, str. 25; Rkp. Nr. 2837, str. 130, 132, 137, 146 i 188 i Dod. do Gaz. Lwow., 1872, t. III.