Radelicz

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 9, Warszawa 1888, s. 379-380.

Radelicz, wś, pow. drohobycki, 32 klm. na płn.-wschód od Drohobycza, 12,2 klm. na płn.- wsch. od sąd. powiat, i urz. pocz. w Medenicach, 13 klm. od st. kol. Bilcze-Wolica. Na płd. leży Krynica, na zach. Horucko i wsie powiatu rudeckiego: Lipice i Kołodruby, na płn. Saska Dominikalna, Horożana Mała i Saj­ko w (przysiółek Werbiża), na wschód Uście i Rudniki, wsie pow. żydaczowskiego. Płn. część wsi przepływa Dniestr, zachd. część zaś prawoboczny dopływ Dniestru: Krynica, a wzdłuż granicy wschód, dopływ Dniestru: Niezachówka, tworząca na swych brzegach na obszarze R. rozległe trzęsawiska. Zabudowa­nia wiejskie leżą na płd.-zach., na lew. brzegu Krynicy. Na wschód od nich, na praw. brzegu Krynicy, chaty: Chobicka i Kruszyna, a na płn. i płd. od nich lasy. Własn. większa tu i w Saskiej Kameralnej ma roli or. 67, łąk i ogr. 59, past. 13, lasu 831 mr.; wł. mn. roli or. 415, łąk i ogr. 853, past. 409, lasu 5 mr. W r. 1880 było 125 dm., 650 mk. w gminie, 3 dm., 23 mk. na obsz. dwor.; 6 rz.-kat., 637 gr.-kat., 22 izrael., 8 innych wyznań; 22 Po­laków, 637 Rusinów, 14 Niemców. Par. rz.- kat. w Medenicach, gr.-kat. w Horucku. We wsi jest cerkiew i szkoła filialna. Za czasów Rzpltej należała wś do dóbr koronnych, do klucza medenickiego. W lustracyi z r. 1686 (Rkp. Ossol., No. 1255, str. 62) czytamy: „Ta wieś ma łan No. 1. Osiadłości w nim jest No. 20. Według dawnych i świeżych inwentarzów ta wieś należy do klucza medynickiego. Teraz jako nam powiadano trzyma ją JmPan Brucki. Prawa żadnego nie pokazał. Powinności je­-

[s.380]

dnak do prowentu medynickiego klucza te należały: Za robociznę, ponieważ odległa ta wś od folwarku była, płacił każdy z ćwierci zł. 13. Przędzę, chyżne, dziesięcinę pszczelną z oczkowym, żerowszczyznę tak jak inni pod­dani płacili do dworu medynickiego. Młyn jest tamże o dwóch kołach. Staw, za który po spuszczeniu złp. 600. Karczma jest także, któ­ra należała do arendy medynickiej. Pastwisk i sianożęci, które do tej wsi należały, odejmu­je JmPan Pruszczycki nullo jure, z których pastwisk, gdy one dla bydła na pastwiska przygnanego najmowano, pewny był pro­went”. W inwentarzu z r. 1760 (Rkp. Ossol., No. 1632, str. 53) czytamy: „Ta wieś ma w osiadłości łan jeden, która że jest za przywile­jem w posesyi Wgo JmPana Jerzego Dunina Borkowskiego, podstolego żydaczowskiego, na którą prawo produxit, dla tego prowentu z niej żadnego do skarbu nie przychodzi, tyl­ko się pro informatione namienia, że od eko­nomii oderwana, hybernę jednak na gardekurów JKrMości płacić ma“. W r. 1656 d. 28 stycznia nadaje król Jan Kazimierz Krzyszto­fowi Stapkowskiemu wś R. w kluczu medynickim (Archiwum Bernard, we Lwowie, C., t. 405, str. 94 do 95). Według inwentarza z r. 1768 (Czemeryński, Dobra kor., str. 207) była w posiadaniu Jerzego Dunina Borkowskiego, podstolego żydaczowskiego, z prow. 2441 złp. 22 gr., z czego kwarta 278 zł. 13 gr. Zajęta w r. 1779. Lu. Dz.