Powitno

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 8, Warszawa 1887, s. 894.

Powitno, wś, pow. gródecki, 10 klm. na płn.-wsch. od sądu pow. i urz. poczt. Gródek koło Lwowa. Na płn, leżą Zurzyce i Stronna, na płn.-wsch. Zaluże, na wsch. Mszana (st. kol. Karola Ludwika i urz. tel.), na płd. Gró­dek, na zach. Czuniow (al. Cuniów). Wzdłuż granicy płn. płynie od wsch. na zach. Wereszyca. W dolinie jej, na lew. brzegu leżą za­budowania wiejskie. Płd. część obszaru zaj­muje las Powiteński (302 mt.). Środkiem ob szaru idzie tor kolei Karola Ludwika. Własność więk. (arcybisk. łaciń. we Lwowie) ma roli or. 90, łąk i ogr, 63, past. 26, lasu 429 mr.; własn. mn. roli or. 764, łąk i ogr. 250, past. 203 mr. W r. 1880 było 117 dm., 730 mk. w gm., 2 dm., 14 mk. na obsz. dwor.; 152 wyzn. rzym.-kat., 574 gr.-kat., 18 izrael.; 135 Polaków, 608 Rusinów, 1 Niemiec. Par. rz.- kat. w miejscu, dek. gródecki. Par. erygowa­no w r. 1428 przez dziedzica tejże wsi Waśka Moronczyca. Do par, należą: Cuniów, Mal­czyce, Mszana, Stronna, Wielkopole, Załuże i Zurzyce. We wsi jest kościół murowany, konsekrowany w r. 1853 p. w. św. Mikołaja. Par. gr.-kat. w miejscu, dek. gródecki. Do par. należą: Cuniów i Stronna. We wsi jest cerkiew. Lu. Dz.