Pianowice

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 8, Warszawa 1887, s. 42-43.

Pianowice, rus. Pianowyczi, z Tyrawą, wś, pow. samborski, 7 klm. na płn. od sądu pow., urz. poczt., st. kol. i tel. w Samborze. Przez obszar wsi przechodzi droga żel. dniestrzańska. Na płn. leżą Chlewiska, na wsch. Łanowice, na południu Sambor i Biskowice, na zachodzie Maksymowice. Wzdłuż graniczy południowej płynie Strwiąż krętym biegem od zach. na wsch. Zabudowania wiejskie le­żą w środku obszaru. Na płn.-zach. od nich wznosi się jedno wzgórze do 330 mt. (znak tryang.), a na płn.-zach. od tego wzgórza leży niedaleko granicy folwark. Płd. część obszaru

[s.43]

zajmuje przysiółek Tyrawa. Jedna część wsi zwie się Brzeziną. Własn. więk. (Tchórznickiego) ma roli or. 349, łąk i ogr. 133, pastw.16 lasu 138; własn. mn. roli or. 546, łąk i ogr. 192, past. 164 mr., lasu 9 mr. W r. 1880 było 909 mk. w gm., 19 na obsz. dwor., mię­dzy nimi 234 obrz. rzym.-kat. Par. rzym.-kat. w Janowicach, gr.-kat. w miejscu, dek. samborski, dyec. przemyska. Do tej parafii nale­żą Maksymowice i Łanowice. We wsi jest cerkiew pod w. ś. Michała Archanioła i szkoła etat. jednokl. Według Siarczyńskiego (Rkp. Ossol., No 1829) należała wś niegdyś do Ju­noszów Pianowskich, potem z niej się pisali Bireccy. Dla naprawy dróg sejm w r. 1633 rewizyą mostu a w r. 1635 myto mostowe na­znaczył. Lu. Dz.