Modrycz

Modrycz z Młynkami Siwkowemi i Szkolnikowemi, wś w pow. drohobyckim, 6 kil. na płd. od sądu pow., st. kol. i urz. poczt, w Droho­byczu. Na wsch. leży Solec, na płd. Tustanowice, na zach. Hubicze i Dereżyce, na płn. Drohobycz. Płn.-zach. krawędź wsi przepły­wa Tyśmienica, od płd.-zach. na płn.-wsch., poczem skręca na wsch., płynie wzdłuż grani­cy płn., a w końcu wchodzi na obszar Droho­bycza. Środkiem obszaru płynie dopływ Tyśmienicy, pot. Wisznica, z Solca od płd.-wsch. na płn.-zach. Płd.-zach. część wsi przepływa pot. Żółty, lewoboczny dopływ Wisznicy, płynący od płd. z Tustanowic, na płn., ponie­kąd wzdłuż granicy zach. Na praw. brzegu Wisznicy leżą w środku obszaru zabudowania wiejskie; na płn. od nich wznosi się wzgórze Modrycz do 376 m. (znak triang.); na granicy płn. leżą przysiółki: Młynki Siwkowe i Szkołnikowe. W stronie płd. lesistej, wznosi się na granicy Tustanowic góra Malinicz do 398 m Własn. więk. (rządowa) ma roli or. 8, łąk i ogr. 7, past. 11, lasu 645 mr.; wł. mn. roli or. 612, łąk i ogr. 286, past. 564 mr. W r. 1880 było 835 mk. w gminie (między nimi 8 obrz. rz.-kat.). Par. rz.-kat. w Drohobyczu, gr.-kat. w miejscu, dek. drohobycki, dyec. przemyska. Do par. należy Solec. We wsi jest cerkiew pod wez. ś. Dymitra męcz. W dokumencie wydanym przez Jana Kazimierza d. 26 paźdz. r. 1663 (oryginał znajduje się w aktach skar­bowej prokuratoryi lwows.) dla cerkwi i du­chownych w M., czytamy: ,,Joannes filius Demetrii et Theodoris Zaszybajło cum filiis suis penos hanc ecclesiam conservantur, donatis fundis, messaliis, agris, hortis libera incisione lignorum in silva et libera coctura cerevisiae“. Okazuje się tedy, żo artykuł komisy i hadziackiej był zastosowany do cerkwi i benefieyów sstwa drohobyckiego już w tym roku (Szaraniowicz, Rzut oka na benef. ruskie, str. 54). W M. jest szkoła etat. 1 klas. i kasa pożycz gm. z kapit. 459 zł. w. a. Za czasów polskich należała wś do dóbr koronnych, do sstwa dro­hobyckiego. W sumaryuszu dokumentów (rkp. w Bibl. Ossol. No. 2837) czytamy na str. 133: „A.. 1552 confirmat Sigismundus Augustus rex actum granicialem commissorialem interbona regalia Truskawiec, Solec, Modrycz, Hu bicze in terra Praemisl. sita, ac terrestria Tustanowice, nobilium Tustanowskich haereditaria, accedentc collateralitate bonorum Borsław in loco campestri differentiarum 1525 cxpeditum“ (ob. Medenice, dok. Zygmunta I z r. 1533). W lustracyi z r. 1686 czytamy (rkp. Ossol. No. 1255, str. 35) o żupie modryckiej, którą za czasów austryackich zniesiono: „Wieża jest dobra z komorą do sypania soli. W tej wieży jest panew wielka o kluczach 100, stara i po części zła; do niej kluczów do­brych teraz jest tylko 63. Druga wieża z ko­morą nową, niedawno zbudowaną, w której jast panewka mała o kluczach 60, a teraz nie masz tylko kluczów 33 i to bardzo złych. Wołów para do kieratu, ale trzeba drugiej pary. Kierat dobry, z którego surowica do panwi i panewki dochodzi. Skarbnica ma sta­ry budynek z komorą i piekarnią pod jednem pokryciem. Remanentu zostało soli beczek 322″. Inwentarz ekon. sambor. z r. 1760 (rkp. w Bibl. Ossol. No. 1632, str. 8 i 9) poda­je o tej żupie następujące szczegóły: „Z przy­jazdu od wieży starościńskiej kierat z drzewa budowany, dachem gontowym pokryty, i okno surowiczne niezłe; koła kieratne z liną, ko­szami et aliis requisitis dobre. Wieża stara, z drzewa budowana, dachem gontowym po­kryta, drzwi do niej na biegunach z zasuwą drewnianą. Panew o kluczach 100 w roku przeszłym in octobri założona, kadź surowiczna niezła, komora na sól z drzewa budowana, drzwi do niej na biegunach z wrzeciążem i skoblem ab intra. Wieża druga i rezydencya kwotnikowska przedtem były, teraz funditus zrujnowane i rozebrane; plac około żupy płotem dobrym ogrodzony z chrustu, w nim wrota proste z deszczek. Podsadkowie tej żupu: Michał Nabijacz, Maksymicka wdowa, Matwij, Stefan Pachołek, Stefan Bednarz, Mi-