Lubień Mały

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 5, Warszawa 1884, s. 405.

Lubień 1.) Mały (al. Lubieńko, Lulińko), wś, pow. gródecki, o 12 kil. na płd. wsch. od sądu powiat;, w Gródku, tuż na płd. od urzędu poczt, w Lubieniu Wielkim. Na płn. i zach. leży Lubień Wielki, na płd. zach. Porzecze zadwórne (w pow. rudeckim) i Kosowiec, na płd. Burcze (w pow. rudeckim), na płd. wsch. Serdyca, na wsch. Mostki (obie w pow. lwow­skim). W płn. zach. stronie obszaru leżą zabudowania wiejskie, pola i łąki (najwyższe wzniesienie 310 m.); w stronie płd. las Płoska, a w stronie płn. las Garby. W r. 1880 było 606 mk. w gminie, 5 na obsz. dwor. (30 obrz. rzym.-katol., reszta gr.-katol.). Par. rzym.- katol. .w Gródku, gr.-katol. w Lubieniu Wiel­kim. We wsi jest cerkiew pod wezw. św. Trójcy.