Łopuszna

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 5, Warszawa 1884, s. 728.

Łopuszna 3.) Ł. (z Mielnikami), wś w pow. bobreckim, 12 kil. na zach. od są­du powiat, i urzędu poczt, w Bóbrce. Na płn. leży Rudków, na wsch. Olchowiec, na płd. Suchodół i Hucisko, na zach. Nowosiółki, na płn. zach. Podciemno i Siedliska (3 ostatnie w pow. lwowskim). Wsch. część obszaru przepływa pot. Siedliski od płn. zach. na płd. wsch. W dolinie jego leżą zabudowania wiej­skie Łopuszny na płn., a na płd. od nich przy­siółek Mielniki (Mełnyki). W płn. wsch. stronic wznosi się wzgórze Łopuszna do 374 m. (znak triang.). Na zach. leży las Folszowski ze szczytem 390 m. wys. W płn. zach. jego stronie leśniczówka Tarasów. Własn. więk. (Alfreda hr. Potockiego) ma roli orn. 254, łąk i ogr. 12, pastw. 232, lasu 1513 mr.; własn. mniej, roli orn. 656, łąk i ogr. 200, pastw. 217, lasu 23 mr. W r. 1880 było 499 mk. w gminie, 74 na obsz. dwors. (obrz. gr.- katol., z wyjątkiem 30 rzym.-katol.). Par. rzym.-katol. w Staremsiole, gr.-katol. w Olchowcu. We wsi jest cerkiew i szk. etat. jednokl.