Lenin

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 5, pod red. F. Sulimirskiego, B. Chlebowskiego, W. Walewskiego, Warszawa 1884, s. 141-142.

Lenin, mko z zarządem gminnym i wielkie dobra, niegdyś w księstwie słuckiem, w wo­jewództwie nowogrodzkiem, teraz w gub. miń­skiej, w środku pow. mozyrskiego, nad rzeką Słuczą, o 127 w. od jej źródła, w puszczach i bagnach. Do wieku XVII dziedzictwo ksią­żąt Olelkowiczów, pokolenia Olgierdowego; przez wiano ostatniej z rodu księżniczki Zofii Olelkowiczówny, poślubionej sławnemu ujemnie Januszowi Radziwille, przeszło w dom książąt Radziwiłłów (ob. u Kotłubaja, Galerya Nieświeska, str. 160) a przez wiano księżniczki Stefanii Radziwiłłówny, córki Dominika, osta­tniego ordynata nieświeskiego, poślubionej ks. Leonowi Wittgensteinowi w pierwszej ćwierci b. stulecia, zostało własnością ks. Wittgensteinów. Mko ma osad 75, most na Słuczy. Gmina składa się z 13 wiejskich sta­rostw, 40 wsi i liczy 1729 włościan płci mę­skiej. Tu się mieści kwatera 4 okr. poli­cyjnego, obejmującego gminy: Lenin, Łachwa, Żytko wice, Czuczewicze z 76 wsiami. Od Mińska 217 w., od Mozyrza 162 w. Do domi­nium Lenin należą folwarki: Sitnica, Grabów, Jurkiewicze i Wilcza; obszar cały przed dwo­ma laty wynosił około 110000 mr.; lecz w r. 1882 dnia 7 września monarszym rozkazem

[s. 142]

przyzwolono francuskiemu towarzystwu pod nazwą „Societè foncière et forestière de Lenin” nabyć ogromne leśne przestrzenie dóbr lenińskich dla eksploatacyi fabrycznym sposobem bogactw tego zapadłego polesia; jakoż zakupione zostały tu przez rzeczoną kompanią dziewicze lasy dębowe pomiędzy rzekami Słuczą i Łanią, i ten wielki plan, gdyby się był wykonał praktycznie, nadałby był ruch i życie przemysłowe dotychczas całkiem odludnej dzikiej miejscowości, pełnej grubego zwierza, ryb i bogactw wszelkich, przyrodzie leśnej właściwych.

Al. Jel.