Krynica

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 4, Warszawa 1883, s. 756.

Krynica, po rus. Krynycia 1.) wś w pow. drohobyckim, 27 kil. na płn. wschód od Drohobycza, tuż na wschód od sądu powiat, i urzędu poczt, w Medenicach, 8 kil. na płn.-zachód od najbliższej stacyi kolejowej Bilcze-Wolica. Na płd. leżą Bilcze i Korośnica (al. Josefsberg), na zach. Medenice, na płn. Horusko i Radelicz, na wschód Rudnik (w pow. żydaczowskim). Wzdłuż granicy wsch. płynie potok Niezachówka (dopływ Dniestru) od płd. na płn., krętym biegiem. Na lewym jej brzegu, a więc we wsch. stronie obszaru leżą rozległe moczary, których woda spływa po części do Niezachówki, a po części do nastającego tutaj potoku Krynicy, płynącego na płn. wsch. i płn. do Radelicza. W płd. stronie obszaru leżą zabudowania wiejskie (cerkiew 2S5 ra.), na wsch. od nich grupa domów Stawczyzna (al. Stawczyna, na Stawczynie) i młyn. Na płd. od zabudowań wiejskich wznosi się wzgórze Zahumniki do 295 m., na płd. zach. od nich do chodzi inne wzgórze 299 m. wys , a na płn. zach. od niego leży folwark Marcelówka. Płd.- zach. część obszaru zajmują niwy tak zwane „Mogiłki” ze szczytem 298 m. wys. W stronie płn. leży blisko granicy obszaru las Dąbrowa. Własn. więk. ma roli ornej 439, łąk i ogr. 233, pastw. 18, lasu 4 mr.; własn. mniej, roli or. 992, łąk i ogr. 976, pastw. 460, lasu 36 mr. Według spisu z r. 1880 było 1203 mk. W gminie, 56 na obszarze dwor. (obrz. gr.-kat. z wyjątkiem kilkudziesięciu obrz. rzym -kat.). Par. rzym.-kat. w Medenicach, gr.-kat. w miej­scu, należy do dekan. drohobyckiego a dyec. przemyskiej i ma filią w Sawczyźnie. We wsi jest cerkiew drewniana i szkoła 1-klas. nieetat