Horki

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 3, pod red. F. Sulimirskiego, B. Chlebowskiego, W. Walewskiego, Warszawa1882, s. 125.

Horki1.) fol w., pow. dzisieński, własność Kowalewskiego, 79 dzies. gruntu. 2.) H., do­bra, pow. dzisieński, blisko Dziany, własność Adama Kostrowickiego, później przez synów jego sprzedana Karpowiczom razem z Doroszkowiczami. 3.) H., dobra, powiat dzisieński, 375 dzies. ziemi, niegdyś 94 dusz. Były wła­snością wojewody mińskiego Jana Żaby, po­tem Augusta Rudominy, następnie córki jego Julii Wańkowiczowej, dziś jej potomstwa. 4.) H., dobra, pow. dzisieński, 811 dzies. rozl., 109 dusz. R. 1775 własność Michała Wazgirda, stolnika trockiego, później Mikanowiczów, dzisiaj Weroniki Medenieckiej. 5.) H., dobra, pow. dzisieński, własność Kurklewskiej. 6.) H., dobra, pow. połocki, niegdyś dziedzictwo Rypińskich. 7.) H., dobra, pow. połocki, wła­sność niegdyś Źenowiczów, później Sulistrowskich. 8.) H., wś, pow. horodecki, należy do Kossowów, ziemi dworskiej 619- dzies. 9.) H., mały zaśc. szlach. w pow. słuckim, nad rzeką Łanią z lewej strony, w okolicy wsi Rubieże, ma 4 osady. 10.) H., wś w pow. mozyrskim, przy trakcie handl. z Mozyrza do Pińska. 11.) H., wś w pow. bubrujskim, nad Oreszą, przy szosie z Brześcia do Moskwy. 12.) H., wieś, pow. ihumeński, miała kaplicę katol. parafii Serafin. 13.) H., por. Górki.