Domażyr

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 2, Warszawa 1881, s. 116.

Domażyr lub Damażyr, wieś, pow. gródecki, leży nad stawem zwanym Błota, przy gościń­cu rządowym lwowsko-jaworowskim, oddalona od Gródka na północny wschód o 18 kil., od Janowa na wschód o 9.5 kil., w okolicy piasz­czystej, bagnistej i lesistej, oddalona od Lwo­wa na zachód o 10 kil. Przestrzeń pos. więk.: roli or. 183, łąk i ogr. 12, pastw. 10, lasu 107; pos. mn. roli or. 232, łąk i ogr. 47, pastw. 84, lasu 26 m. austr. Ludność: rzym. kat. 200, gr. kat. 152, izrael. 19, razem 371. Należy do rzym. kat. parafii w Janowie; gr. kat. pa­rafią ma w miejscu, należącą do dekanatu gródeckiego; parafia ta liczy w miejsc. Domażyr i Zielów razem 413, we filii Żorniska 257, we filii Kozice 421, razem 1091 gr. kat. obrządku. Przy tutejszej gorzelni znajduje się także fa­bryka prasowanych drożdży, własność Edwar­da Kopeckiego, która przerabia rocznie 17,450 cent. kukurudzy, słodu jęczmiennego i żytnie­go, oraz krochmalu kartoflanego, na 1745 cent. drożdży prasowanych, które znajdują pokup w Galicyi, Mołdawii i cesarstwie rossyjskiem. Właściciel więk. pos. Edward Kopecki. B. R.