Andrzej Winogrodzki

Wiersze na uroczystość w dniu 7 lipca 2012 r. odsłonięcia i poświecenia tablicy pamięci Polaków z Kresów Wschodnich II RP, pomordowanych przez nacjonalistów ukraińskich w czasie II wojny światowej.

Wiersz bez tytułu

Tytułu nie trzeba –

jest nim imię ziemi

i czas historii.

– – –

Dzielili dnie i noce

pod wspólnym księżycem

i łąk pachnących

słodycz miodną,

trawy i kwiaty,

mleko, sól i niebo,

bywało też

że melanż krwi,

połacie pól szerokich

i rozlewisk rzek.

– – –

A teraz stoisz obok mnie

SĄSIEDZIE

z żądłem noża

z lancą kosy,

by mi przekłuć serce,

wypuścić ze mnie

światło duszy!

Siekiera, piła, widły –

twój rynsztunek dzielny;

cokolwiek blisko

cokolwiek pod ręką!

Stoisz SĄSIEDZIE

z toporem nienawiści,

choć są i tacy,

co dają znak: uciekaj!

– – –

Śmierć była wszędzie:

pod niebem sadu

w sanktuariach Kościołów,

w słodkiej woni ziół.

– – –

Bo ktoś nienawiść

wszczepił w twoją krew

i czarny osad zbrodni

nazwał bohaterstwem

i wiarą w naród;

tylko ten jedyny!

Bo eksplodował

śmiertelny pocisk wojny

i milionem odłamków

upadł na tę ziemię

zmieniając żywą zieleń

w pola łez i krwi!

– – –

Czarnymi łzami

żałobnych tablic

czas opłakuje

ten los okrutny

bez winy i nadziei.

– – –

Druhu z Wołynia , Podola,

Galicji –

wyjdźmy z czasu śmierci

na świeżą łąkę życia!

Pamięć zostanie

bo nie może umrzeć;

płacz czarnych tablic

w strumieniach światła!

Nadzieja

Z pamięci krwawej rosną plony

na przyszłość lepszą w naszych dziejach;

w miejsce rozpaczy, żalu, gniewu

niech rodzi się i trwa nadzieja!

Czas w krew i zbrodnię

i w nienawiść hojny,

czas ziemi w ogniu

i w płomieniach wojny –

Już minął! Czas pożogi,

zbroczonej krwią ideologii!

I niech już nigdy człowiek więcej

w sąsiedzkiej krwi nie nurza ręce!

Co było bólem – bólem będzie

a co pamięcią – nią zostanie,

ale nad wszystkim niech rozkwitnie

trudne i trwałe pojednanie.

Czerwiec – 2012

Andrzej Winogrodzki