Wojciech Kossak

Syn Juliusza Kossaka. Studiował w Krakowie, Monachium i Paryżu. Od 1916 prof. Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie. Twórczość Wojciecha Kossaka ukształtowała się pod wpływem twórczości ojca i Józefa Brandta.
Malował cieszące się wielką popularnością sceny historyczne i batalistyczne (głównie z wojen napoleońskich i Powstania Listopadowego), rodzajowe, o tematyce wojskowej i portrety. Wykazywał w nich temperament i niezwykłą łatwość szybkiego malowania (świetne przedstawienia koni), która z czasem przekształciła się w manierę.
Główne dzieła: Olszynka Grochowska (1866), Śmierć Sowińskiego (1892), Palenie sztandarów (1896), Ułańskie zaloty (1898), Bitwa pod Kircholmem (1928) oraz panoramy – Racławice (1892-94, m.in. z Janem Styką) i Przejście przez Berezynę (1895-96, m.in. z Julianem Fałatem).

(Encyklopedia Powszechna PWN, Warszawa 1974)


0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply