Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 10, Warszawa 1889, s. 906.

Smolin, wś, i S. Niemiecki, kol., pow. rawski, 18 klm. na płd.-zach. od Rawy Ruskiej, 7 klm, na płn, od sądu pow. i urz. pocz. w Niemirowie, 8 klm. od st. dr. żel. w Horyńcu. Na płd. leży Wróbłaczyn, na wschód Ulicko Seredkiewicz i Huta Obedyńska, na płn. Olszanka, Wójtowszczyzna i Radruż, na zach. Huta Kryształowa i Sieniawka (dwie osta­tnie w pow. cieszanowskim). Wś leży w do­rzeczu Wisły za pośrednictwem pot.: Baszenka, Seredenka, Ryziński i Sewelinka, z któ­rych połączenia powstaje pot, Smolinka, dopł. Lubaszówki. Zabudowania wiejskie tworzą liczne przysiółki jak: Prusie, Bardzyński, Zasilec, Roszki, Tytusy, Karpy, Jamnica, Sołtysie, Sałasze, W Łużi, Ryszin, Uszywice, Boroczak, Dąbrowa, Filipy, Smolińskie Szuwary. Własn. więk. ma roli or. 26, łąk i ogr. 57, pastw. 8, lasu 870 mr.; wł. mn. roli or. 368, łąk i ogr. 497, pastw. 1030, lasu 143 mr. W r. 1880 było 301 dm., 1735 mk. w gm., g dm., 34 mk. na obsz. dwor. (1616 gr.-katol., 19 rz.-kat., 40 izrael., 94 innych wyznań; 1631 Rusinów, 3 Polaków, 135 Niemców). Par. rz.-kat. w Niemirowie, gr.-kat. w miej­scu, dek. lubaczowski. W 1879 r. zbudowany został w kol. S. Niemieckim nowy kościół e­wangelicko-augsburski. We wsi jest cerkiew drewniana, blachą kryta, postawiona w r. 1758, i szkoła etat. 1-klas. W przys. Jamnica stał dawniej klasztor bazyliański, zwany „Smolińskim monasterem“. Istniał on już w XVI w., jak świadczy mandat Zygmunta III z r. 1614. Pod koniec XVI w. uległ zniszcze­niu przez pożar. Z początkiem XVII w. przy­byli tu na nowo zakonnicy, odbudowali kla­sztor, wyjednali w r. 1614 u Zygmunta III mandat na oddanie im uroczysk „Czerniecka góra“ i „Popowa Dąbrowa”, zajętych przez parocha smolińskiego, i tak powstał nowy klasztor jamnicki. Dobrodziejem klasztoru był ks. Andrzej Wasylewicz, paroch z Radruża, który w r. 1720 zapisał monasterowi swe grunta i sianożęć „w obszarach dubnieczowskich”. W tymże r. 1720 landwójt, bur­mistrze, ławnicy i całe pospólstwo miasta Potylicz darowali monasterowi pola: świtajło wą­skie, sikałowskie, cewrowskie i onyszkowe. W akcie darowizny czytamy: „Monaster pod Smolinem zdawna miał między najpierwszymi kollatorami obywatelów potylickich, któ­rzy na wspomożenie domu bożego jedni pie­niędzmi na ozdobę, drudzy własne swoje pola tamże legowali, jako autentyczne z ksiąg po­tylickich ekstrakty teraźniejszy ojciec Syl­wester Raszkiewicz, hegumen monasteru te­goż, produkuje“. Monaster potem przyłączono do werchrackiego w r. 1765, z którym razem zniesiony został a grunta sprzedano. Za cza­sów austryackich założono w S. kolonię nie­miecką. Lu. Dz.

0 odpowiedzi

Zostaw odpowiedź

Chcesz przyłączyć się do dyskusji?
Nie krępuj się!

Leave a Reply