Sałasze

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. B. Chlebowskiego, t. 10, Warszawa 1889, s. 220-221.

Sałasze 3.) St, rus. Sołaszi, wś, pow. rawski, 20 klm. od Rawy Rus­kiej, 12 klm. na płd.-wsch. od Ulmowa (sąd pow., urz. poczt, i st. kol.). Na płn. leży Domaszów, na wsch. Choronów, na płd. Wólka Mazowiecka, na zach. Karów. Wś leży w do­rzeczu Wisły za pośrednictwem Wilczyny Ostryłki. Wilczyna powstaje w płd.-zach. stronie wsi i płynie na płd.-wsch., Ostryłka przepływa płd. część obszaru. Oba potoki wchodzą do Choronowa, tam się łączą i pod nazwą Błotni dążą ku Racic (dopł. Bugu). Najwyższe wznieś, na granicy zach. 222 mt. We wsi grupy domów: Brodziuki (al. Brodiuki), Michaluki, Piłce (Na Piłce), Usiki (Osiki), Zalesie i fol. „Za Groblą”. Własność większa (dra Teobalda Semilskiego), ma roli or. 20, łąk i ogr. 28, past. 46, lasu 1787 mr.; wł. mn. roli orn. 305, łąk i ogr. 813, past. 134 mr. W r. 1880 było 134 dm., 826 mk. w gm., 8 dm., 40 mk. na obsz. dwor.; 792 gr.- kat., 40 rz.-kat., 34 izrael.; 788 Rusinów, 44 Polaków, 34 Niemców. Par. rz.-kat. w Bruckenthalu, gr.-kat. w Domaszowie. We wsi

[s. 221]

cerkiew p. w. św. Mikołaja. Dawniej był tu klasztor bazylianów. Bazylianie z Krystynopola mają tu folwark i przy cerkwi utrzymu­ją wikarego. Za czasów Rzpltej należała wieś do dóbr kor., ststwa Mosty Wielkie, w pow. bełzkim.