Polski Słownik Biograficzny, t. 3, Kraków 1937, s. 84.
BuczackiMichał, h. Abdank (+ 1392). Przybył na Ruś Czerwoną za czasów Kazimierza Wielkiego, pochodził najprawdopodobniej z łęczyckiej gałęzi Awdańców. W źródłach występuje, jako “Michael. Hawdank haeres de Buczacz”; tutaj też ufundował w r. 1379 kościół, a potomstwo jego od gniazda rodzinnego przybrało miano Buczackich. Godności B. nie piastował żadnych, obdarzony jednak majętnościami na prawie feudalnym przez Kazimierza Wielkiego, Władysława Opolczyka i Władysława Jagiełłę, położył trwałe podwaliny pod przyszłą fortunę rodu, który w dziejach Podola w w. XV odegrał wybitną rolę. Ożeniony z Małgorzatą z Kołów, h. Junosza, oprócz córki, o której kronika litewska podaje, że była żoną Gasztołda, starosty kamieniecko-litewskiego, miał trzech synów: Michała, którego potomstwo po kądzieli w połowie w. XVI przybiera nazwisko Buczackich-Tworowskich h. Pilawa, Teodoryka, protoplastę Buczackich-Jazłowieckich i Monasterskich, tudzież Michała Mużyłę, prostoplastę Buczackich-Mużyłów.
Boniecki; Uruski; Semkowicz Wł., Ród Awdańców w wiekach średnich, Kr. 1920, 235, 255-260,
263; Stadnicki K., Wspomnienie o Abdankach, Konopkach, Buczackich i Jazłowieckich, “Prze w. nauk. i liter.” 1873, I 143-159. AGZ II, III, V; Archiwum ks. Sanguszków, Lw. 1887, I 12; Matr. Reg. Pol. Sum. IV3; Źródła dziej. XVIII,, Bona regalia onerata 42, 60.
Anna Dorflerówna
Zostaw odpowiedź
Chcesz przyłączyć się do dyskusji?Nie krępuj się!