Archive Category: Opinie

Neobanderowcy z Czarnego Komitetu postanowili „poprawić”…

W ubiegłą niedzielę na zakończenie Święta Rygi słuchaczy bawił Ilja Łagutienko wraz z kolegami z zespołu "Mumij Troll", który reklamuje się jako "kultowa rosyjska grupa". W zeszłym roku na takiej imprezie mieszkańcom Rygi zaproponowano występ zespołu rockowego Bi-2 oraz Diany Arbeniny z zespołem "Nocznyje snajpery".

"W Rosji nie ma klasy średniej, która by wierzyła w to, że przyszłość należy do jej kraju i dzięki temu stosunkowo chętnie - jak kiedyś w Niemczech czasów cesarza Wilhelma - poddawała się decyzjom swoich elit" - pisze komentator niemieckiego "Der Standard".

Kogo w Rosji może interesować to, że patriarcha Cyryl koniec tygodnia spędził nie na swojej krasnodarskiej daczy, a w Polsce? Praktycznie nikogo. A oto w Polsce ta wizyta przykuła więcej uwagi niż przyjazd republikańskiego kandydata na prezydenta USA Mitta Romneya, nie mówiąc już o jakiejś tam dawno uprzykrzonej Merkel. Przecież to pierwsza w historii obu krajów wizyta rosyjskiego patriarchy w Polsce.

Kraj podzielił się nie na wschód i zachód albo na północ i południe, ale na tych, którzy są przeciw Janukowyczowi oraz na tych, którzy są za Związkiem Radzieckim. Debaty o języku są tylko dolewaniem oliwy do ognia tego sporu.

"Nadchodzi era nowej rosyjskiej cywilizacji! Oznacza to, że Rosja nie zostanie przekształcona w nocnik, do którego "załatwiają się" wszystkie światowe mocarstwa. Ale całe jego znaczenie umyka współczesnemu bezmyślnemu społeczeństwu, które nie rozumie jego piękna i doniosłości" - pisze Aleksander Prochanow z gazety "Argumenti Niedieli".

Wsparcie przez Serbię Rezolucji ONZ w sprawie Syrii jest wyrazem pozytywnej zmiany w polityce zewnętrznej tego kraju - pisze serbska gazeta "Danas".

Obserwując mechanizmy i struktury, na których opiera się władza Donalda Tuska i obecnej formacji rządzącej, uderza ich podobieństwo do systemu utworzonego w Rosji przez Władimira Putina i jego towarzyszy z rosyjskich służb specjalnych - FSB.

Kaliningrad jest postrzegany albo jako źródło wojskowego zagrożenia, albo jako pomost łączący z Rosją. Takie przekonanie jest uzasadnione w sensie militarnym i przesadzone z punktu widzenia realiów politycznych. Te jednak mogą ulec zmianie.

Coraz większe zainteresowanie Rodaków z Macierzy Wileńszczyzną i jej polskimi mieszkańcami jest wspaniałym zwiastunem na przyszłość. W Wilnie wiele serc bije w rytm Mazurka Dąbrowskiego a możliwie najściślejsza łączność z Macierzą i całym Narodem Polskim jest dla nas niezbędnym warunkiem przetrwania jako społeczność.

Charakterystyczną cechą polityki zagranicznej rządu Platformy Obywatelskiej jest nieustanne miotanie się pomiędzy pychą, przebłyskami pragmatyzmu i realnej oceny rzeczywistości, zupełną bezradnością, chęcią zaistnienia a jednocześnie stałą tendencją do samomarginalizacji, poszukiwaniem sojuszników i równocześnie poszukiwaniem patronów. Jest to więc polityka wielu sprzeczności, bardzo niekonsekwentna, a przez to nie tylko nierealizująca polskich interesów, lecz także niestawiająca przed sobą żadnych ambitnych zadań.

W ostatnim czasie na skutek polityki Cerkwi uwaga ludzi niezadowolonych z sytuacji w społeczeństwie nie koncentruje się na osobistościach władzy państwowej, ale na przedstawicielach władzy cerkiewnej. Najwidoczniej obrana polityka polega na tym, żeby zmienić tak zwany wektor protestu.

Ideologiczną podstawą stalinowskich procesów pokazowych była chęć pokazania, że żaden "wróg ludu" nie uniknie kary. W rzeczywistości pokazywały tylko, że każdy może stać się "wrogiem ludu".

W Rosji realizowany jest najczarniejszy scenariusz rozwoju zakładający budowę autokratycznej władzy i samoizolację kraju.

Moskwa nie zrezygnuje z Damaszku - jak jasno powiedział minister spraw zagranicznych Rosji. Nawet mimo najnowszego sukcesu rebeliantów w walce z reżimem Assada. Stawką jest, poza Syrią, odbudowa rosyjskiej siły w relacjach z Zachodem.

Rosja nie ma Kaukazowi nic do zaoferowania oprócz kryminalno-mafijnych sposobów rządzenia państwem i militaryzacji, a polityka Rosji w tym regionie powinna stać się przedmiotem poważnej dyskusji dla kaukaskich państw, kaukaskich narodów i wspólnoty międzynarodowej - twierdzi gruzińskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych.

Pojednanie jest oczywiście rzeczą szlachetną i potrzebną, ale nie może być jednostronne, a przede wszystkim musi być uczciwe. To Polska doznawała krzywd ze strony Rosji w ciągu wieków, a nie Rosja ze strony Polski.

Jak sprawić, by ci, którzy zostali wyrzuceni w góry złożyli broń i dokonali reintegracji ze społeczeństwem? Jak uniknąć sytuacji, w której w szeregi partyzantów wcielani są młodzi ludzie gotowi do zabijania i umierania? Jak zapewnić tym, którzy rezygnują z przemocy, że nie będą ofiarami nadużyć ze strony organów ścigania lub zemsty swoich byłych towarzyszy? To niektóre z zagadnień poruszonych w dyskusji we wtorek 10 lipca przez Radę Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego i Praw Człowieka przy prezydencie Rosji (CDSCDH), którą poprowadził Michaił Fiedotow.